สิทธิมนุษยชนของชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศไทย

ในประเทศไทยมีชนเผ่าพื้นเมือง อาศัยอยู่ในบริเวณต่างๆของประเทศอยู่มากมาย ได้แ่ก่

(1) กะเหรี่ยง (2) ม้ง (3) เมี่ยน (4) อาข่า (5) ลาหู่ (6) ลีซู (7) ลัวะ (8)ขมุ (9) มลาบรี (10) ถิ่น (11)ชาวเล (12)ซาไก และ(13)ปะหล่อง ซึ่งคนเหล่านี้จะมีภาษา วัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิตที่คล้ายคลึงกัน

จริงๆแล้ว ชนเผ่าพื้นเมือง หมายถึง"ชนเผ่าพื้นเมืองดั้งเดิมที่เกิดและอาศัยอยู่ในประเทศไทยมานาน และยืนยันตนว่า"ตนอาศัยอยู่มานานก่อนที่ประเทศไทยสถาปนาเป็นรัฐไทย"

ทั้งๆที่คนเหล่านี้อาศัยอยู่ใน บริเวณอาณาเขตของประเทศไทยมาก่อนที่คนไทยจะอพยพมาอยู่ แต่ทำไมเขาเหล่านั้นกลับกลายเป็นผู้ที่รัฐมองว่าเป็นปัญหาต่อความมั่นคงใน ชาติกัน

อาจด้วยเหตุผลประการหนึ่งที่ คือ ผลจากประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่ 337 ข้อ 1(3) ที่ให้ถอนสัญชาติไทยแก่บุคคลที่เกิดในราชอาณาจักรไทยโดยบิดาเป็นคนต่างด้าว หรือมารดาเป็นคนต่างด้าว แต่ไม่ปรากฏบิดาโดยชอบด้วยกฎหมายและขณะที่เกิดบิดาหรือมารดานั้นเป็นผู้ที่ มาอยู่ในราชอาณาจักรไทยโดย ไม่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยคนเข้าเมือง ซึ่งคนต่างด้าวนี้หมายถึง พวกเวียดนามหรือชนเผ่าที่ย้ายมาอยู่ในประเทศไทย แต่ชนเผ่าที่อยู่ในประเทศไทยแต่เดิมอยู่แล้ว กลับถูกรวมเพิกถอนสัญชาติไปด้วย ทำให้เกิดปัญหาเรื่องคนไร้สัญชาติตามในภายหลัง

ในอดีตปัญหาที่เร่งด่วนที่ชน เผ่าพื้นเมืองเหล่านี้ประสบอยู่คือ ปัญหาที่ดินทำกิน แต่เดิมมีพื้นที่ตามที่สูงใช้ทำไร่ การเกษตร มีผลผลิตไว้บริโภคภายในครอบครัว และ ค้าขายบ้างเท่าที่สามารถทำได้ ที่ดินที่ชนเผ่าเหล่านี้ได้เคยใช้เป็นที่ทำมาหากินกลับถูกประกาศเป็นอุทยาน แห่งชาติ หรือ เขตป่าสงวนไปหมดเกือบร้อยเปอร์เซ็นทำให้ชนเผ่าเหล่านี้ขาดสิทธิในการจัดสรร ทรัพยากรธรรมชาติในเขตชุมชนของตน ขาดที่ดินทำกิน และ ขาดอาชีพในที่สุด

แต่ปัญหานี้ได้ถูกแก้ไขในรัฐ ธรรมนูญฉบับปี พ.ศ. 2550 ในเรื่องสิทธิชุมชน มาตรา 66 และ 67 ให้มีการจัดการทรัพยากร และมาตราที่ว่าด้วยการศึกษาทางเลือกที่ชุมชนสามารถจัดการศึกษาได้อย่างอิสระ เสรีและมีกฎหมายรองรับ

ปัญหาที่สองคือ สิทธิในความเป็นมนุษย์ ชนเผ่าพื้นเมืองเหล่านี้ แม้พวกเขาบางคนอาจจะไม่มีบัตรประจำตัวประชาชนหรือเลข13หลักอย่างที่เรามีกัน ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะต้องถูกละเมิดหรือเหยียดหยามว่าเป็นพวกต่างด้าว อยากจะได้เกียรติว่าเขาก็เป็นคนไทยคนหนึ่งเหมือนกัน อยากให้รัฐ เจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ ปฏิบัติกับเขาอย่างเช่นคนไทยบ้าง ไม่ใช่เพียงแค่ไม่มีเลข13หลัก ก็ทำำกับเขาเหมือนไม่ใช่คน อย่างน้อยเขาก็เป็นเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกคนหนึ่งเช่นกัน

และยังมีนโยบายป้องกันและปราบ ปรามยาเสพติดของรัฐที่ส่งผลกระทบต่อชนเผ่าพื้นเมืองเหล่านี้ ในยุครัฐบาลทักษิณมีการจับแพะที่เป็นชนเผ่าพื้นเมืองเหล่านี้อยู่หลายคดี และต่อมาในสมัยของรัฐบาลของนายสมัคร สุนทรเวช มีการประกาศนโยบายปราบปรามยาเสพติดอีกครั้ง เริ่มจากนายเฉลิม อยู่บำรุง รัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย ได้ประกาศในที่ประชุมครม.ว่า "ฆ่าคนค้ายาเสพติดเพิ่มขึ้นอีก 4 พันคน ก็ไม่บาปและไม่ผิดกฎหมาย" จึงประกาศกลยุทธ์ "3 ลด 3 เพิ่ม และ 3 เน้น" แต่ชนเผ่าก็ยังคงถูกข่มเหง รังแก ขูดรีด หรือ บังคับให้ต้องเป็นแพะในคดียาเสพติดเหล่านี้อยู่ดี

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หนังสือพิมพ์ได้ลงข่าวการวิสามัญฆาตกรรมมากมาย ส่วนมากจะเป็นพวกชาวเขาเผ่าต่างๆที่ถูกยัดเยียดข้อหาให้เป็นผู้ค้ายาเสพติด โดยเรื่องนี้ยังไม่มีหน่วยงานหรือกลุ่มใดเป็นผู้คัดค้่่าน ที่สำคัญไม่มีใครรู้ว่านโยบายปราบปรามยาเสพติดครั้งนี้ประชาชนผู้บริสุทธิ์ จะถูกฆ่าตายไปอีกเท่าใด

จะเห็นว่าชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศ ไทยยังถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนอยู่เป็นจำนวนมาก ใครจะเป็นผู้ปกป้องและช่วยคนเหล่านี้ให้พ้นจากการละเมิดสิทธิมนุษยชน รัฐจะสามารถช่วยเหลืออะไรคนเหล่านี้ได้มากน้อยเพียงใดหรือได้แต่เพียงซ้ำ เติมให้พวกเขาต้องเจ็บเช่นนี้ตลอดไป!

ที่มา : http://learners.in.th/blog/humanrights/257522